1999 жыл. Баткен согушун токтотуу жана туткундагы кыргыз менен жапондорду бошотуу үчүн Ооганстанга жашыруун киргем. Кабул шаары. Жума күн. “Талибан” кыймылынын жетекчилерине жума-намазды сөзсүз окушум керек деп түшүндүрдүм, анткени дүйнөнүн кайсы өлкөсүндө болбоюн жуманы дайыма окучум. Талибан мени жума намазга алып барууну Кыргызстанга кол салган ИДУнун өзбек можахеддерине буйруду.
2-3 мечитке өздөрү кирип көрүп, коопсуздугу боюнча жарабайт экен деп кайра чыгышты. Акыры базардагы мечитке киребиз деп калышты. Бирок “аркараак олтурабыз, намаз бүтөрү менен дуаны кылбай эле мечиттен качып чыгабыз, анткени сакалыңыз кыскараак экен, сакалыңыз өскөнгө чейин зинданга 45 күнгө отургузуп коёт” деп эскертишти. Бирок “аттахиятуну окуп жатканыңызда сөөмөйүңүздү айландырбаңыз” деп да эскертип коюшту. Сөөмөйдү айландырбасам да “эмне үчүн” деп сурадым. “Алар ханафи мазхабын бизге караганында катуураак кармашат. Өткөндө бирөө сөөмөйүн бурап жатты эле, жанында олтурган талиб сөөмөйүн сындырып салды…”
Турсунбай Бакир уулунун фейсбуктагы баракчасынан
КОММЕНТАРИЙ КАЛТЫРУУ