Владимир Высоцкий Карышкырга аңчылык, карышкырга!
Жулунам күчүмдүн баарынча, Чыңалат кантамыр, тарамыш.
Бүгүнкү – кечээдей.
Кубалайт Туш-туштан курчаган жыламыш. Мылтыктар талдардан «тарс» этип, Мергендер карааны байланган. Ак карда туйлаган бөрүлөр Типтирүү бутага айланган. Карышкырга аңчылык, карышкырга! Бөлтүрүктөр калтырап карышууда. Кызыл желек кан жайнап аппак карда Кыйкырган үн, үргөн ит жарышууда. Бирдей оюн ойнобой бөрү менен, «Кың» деп койбойт мергенчилер дегеле. Курчап салып желек менен айланта, Атып жатат как жүрөккө, чекеге. Карышкырлар өз мыйзамын бузушпайт. Бөлтүрүгү сокур болуп төрөлөт. Эне сүтүн соруп жатып аларың Сорот өлүм, ошондуктан бир өлөт. Карышкырга аңчылык, карышкырга! Бөлтүрүктөр калтырап карышууда. Кызыл желек кан жайнап аппак карда Кыйкырган үн, үргөн ит жарышууда. Төрт шыйрак тез, азуубуз да кем эмес, Жолбашчыбыз айтчы бизге, эмнеге – Жин ургандай окту көздөй жүгүрүп, Жеп жатабыз как жүрөккө, чекеге?! Көкжалдардын көкжалдыгы ушунда: Бүтүп өмүр, ажал гана тунууда. Ажалыма келген киши жылмайып, Мылтыгын серт мени көздөй сунууда. Мен эч кимге баш ийбейм, баш ийбеймин. Өмүр куну оңойго турбайт экен. Бар болгону артыман каткырышкан Кишилериң жаныңды урбайт экен. Жулунам күчүмдүн баарынча, Чыңалат кантамыр, тарамыш. Бүгүнкү – кечээдей. А бирок Жеңбеди мергенчи-жыламыш. Карышкырга аңчылык, карышкырга! Бөлтүрүктөр калтырап карышууда. Кызыл желек кан жайнап аппак карда Кыйкырган үн, үргөн ит жарышууда… Которгон Эрнис АСЕК уулу
КОММЕНТАРИЙ КАЛТЫРУУ